حیوانات و بقا

دارکوب کله‌سرخ

وضعیت بقا
کمترین نگرانی (IUCN 3.1)
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرندگان
راسته:	دارکوب‌سانان
تیره:	دارکوبان
سرده:	Celeus
گونه:	C. spectabilis
نام علمی
*Celeus spectabilis* Sclater & Salvin, 1880

دارکوب کله‌سرخ با نام علمی Celeus spectabilis گونه‌ای پرنده از خانوادهٔ دارکوبان است که پیشتر دارکوب پیاوی جزو زیرگونه‌های آن شناخته می‌شد.

این پرنده در آمازون در شمال بولیوی، جنوب‌غربی‌ترین منطقهٔ برزیل در ایالت آکری، شرق اکوادور و شرق پرو یافت می‌شود. جنگل‌ها و درختستان‌های مرطوب گرمسیری زیستگاه طبیعی این پرنده را تشکیل می‌دهد. همچنین دارکوب کله‌سرخ بیشتر بر روی نی‌های خیزران مشاهده می‌شود.

_______________________________--

رش به: ناوبری، جستجو

دارکوب سیاه

دارکوب سیاه نر
وضعیت بقا
کمترین نگرانی (IUCN 3.1)
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرندگان
راسته:	دارکوب‌سانان
تیره:	دارکوبان
سرده:	Dryocopus
گونه:	D. martius
نام علمی
*Dryocopus martius* (لینه، ۱۷۵۸)

نقشهٔ پراکندگی دارکوب سیاه

دارکوب سیاه (نام علمی: Dryocopus martius) گونه‌ای از دارکوبان غیرمهاجر است که در جنگل‌های کهنسال بومگاه دیرین‌شمالگانی^[۱] زندگی کرده و بیشترین پراکندگی آن در اوراسیا می‌باشد.

مشخصات [ویرایش]

دارکوب سیاه جثه‌ای بزرگتر از دیگر دارکوب‌ها داشته و تقریباً اندازهٔ کلاغ است. قد آن بین ۴۵ تا ۴۷ سانتی‌متر بوده و فاصلهٔ بین دو سر بال‌هایش به ۶۴ تا ۷۸ سانتی‌متر می‌رسد. همچنین این پرنده نوکی بسیار دراز و برابر با ۶،۳ سانتی‌متر دارد.

تمامی پرهای دارکوب سیاه، به جز تاج آن، سیاهرنگ است. پرندگان نر دارای تاجی کاملاً قرمز رنگ هستند ولی در پرندگان ماده تنها بخش عقبی بالای تاجشان قرمز است و بقیه آن سیاهرنگ می‌باشد.

تغذیه، لانه‌سازی و تولید مثل [ویرایش]

دارکوب سیاه از لارو حشرات و مورچه‌های نجاری که در تنهٔ درختان مرده زندگی می‌کنند تغذیه می‌کند. او با منقار تیز خود تنهٔ درخت را سوراخ کرده و با زبان خود حشره را شکار می‌کند.

این پرندگان همچنین به منظور لانه‌سازی، تنهٔ درختان زنده بویژه درختان کاج یا صنوبر را سوراخ کرده و در زمان تولید مثل، ۴ تخم یا بیشتر را در این لانه-سوراخ می‌گذارند.

______________________________-___

ش به: ناوبری، جستجو

دارکوب اوکیناوا

وضعیت بقا
در معرض انقراض (IUCN 3.1)
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرندگان
راسته:	دارکوب‌سانان
تیره:	دارکوبان
سرده:	Sapheopipo هارگیت، ۱۸۹۰
گونه:	S. noguchii
نام علمی
*Sapheopipo noguchii* (سیبوم، ۱۸۸۷)

نقشهٔ پراکندگی دارکوب اوکیناوا

دارکوب اوکیناوا (به ژاپنی: ノグチゲラ؛ نام علمی: Sapheopipo noguchii) گونه‌ای دارکوب است که بومی جزیرهٔ اوکیناوای ژاپن بوده و تنها عضو سردهٔ Sapheopipo به شمار می‌رود.

[ویرایش] مشخصات

این دارکوب دارای جثه‌ای متوسط (۳۱ سانتی‌متر) و به رنگ قهوه‌ای تیره است. نوک پرهای آن قرمز بوده و خال‌هایی سفید در نقاطی از بدنش دیده می‌شود. سر پرنده قهوه‌ای کم رنگ است و نرها تاجی قرمز تیره و ماده‌ها تاجی به رنگ قهوه‌ای متمایل به سیاه دارند.

[ویرایش] زیستگاه

دارکوب اوکیناوا در جنگل‌های نیمه‌گرمسیری که دارای درختان مرتفع پهن‌برگ و همیشه‌سبز بوده و حداقل ۳۰ سال عمر داشته باشند زندگی می‌کند. جفتگیری و لانه‌سازی در فاصلهٔ بین اواخر ماه فوریه تا مه صورت می‌گیرد.

[ویرایش] خطر انقراض

تخریب جنگل‌های زیستگاه دارکوب اوکیناوا که به منظور سد سازی، کشاورزی، استفاده از الوار و ساختن زمین‌های گلف صورت گرفته سبب کاهش شدید جمعیت این پرنده شده و آن را به طور بحرانی در خطر انقراض نسل قرار داده است. چنین تخمین زده می‌شود که کمتر از ۶۰۰ قطعه دارکوب اوکیناوا در طبیعت باقی مانده باشد.

___________________________________

رش به: ناوبری، جستجو

دارکوب راه‌راه

طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرندگان
راسته:	دارکوب‌سانان^[۱]
تیره:	دارکوبان^[۲]
سرده:	دارکوب‌های راه‌راه لینه، ۱۷۵۸
گونه‌ها
J. torquilla J. ruficollis

دارکوب راه‌راه (سردهٔ Jynx) یک گروه کوچک ولی ویژه از دارکوب‌های بر قدیم هستند.

این پرنده نخودی رنگ است با نقش شطرنجی قهوه‌ای مایل به خاکستری. پاهای آن مانند دیگر دارکوب‌ها دو انگشت در جلو و دو انگشت در عقب دارد. پرهای تارکش گاهی سیخ می‌شود. پروازش موجی است و بیشتر از آنکه خودش دیده شود صدایش به گوش می‌رسد.

___________________________________

پرش به: ناوبری، جستجو

دارکوب سفید

وضعیت بقا
کمترین نگرانی (IUCN 3.1)
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرندگان
راسته:	دارکوب‌سانان
تیره:	دارکوبان
سرده:	Melanerpes
گونه:	M. candidus
نام علمی
*Melanerpes candidus* (اوتو، ۱۷۹۶)

دارکوب سفید (نام علمی: Melanerpes candidus) گونه‌ای از دارکوب‌هاست که در آمریکای جنوبی زیست می‌کند. این دارکوب بومی چمن‌زارهای برزیل، بولیوی، پاراگوئه اوروگوئه و آرژانتین است.

محتویات

[نهفتن]

مشخصات [ویرایش]

دارکوب سفید اندازه‌ای در حدود ۲۵ سانتی‌متر دارد. پرهای سر و قسمت پایینی بدن آن سفید بوده و پشت، بال‌ها و دمش سیاه‌رنگ است و حلقه‌ای زرد در دور چشمان و کمی پر زردرنگ نیز در ناحیهٔ شکم و گردن دارد.

تغذیه [ویرایش]

دارکوب سفید از میوه‌ها، دانه‌ها و حشرات تغذیه می‌کند و وجود آن بویژه برای مزارع مرکبات مفید است زیرا این پرنده، زنبور ایراپوا (نام علمی: Trigona spinipes) که آفت درختان مرکبات است را می‌خورد.

لانه‌سازی و تولید مثل [ویرایش]

این پرنده نیز همچون دیگر دارکوب‌ها می‌تواند حفره‌ای را در درختان پوسیده ایجاد کرده و در آن لانه نماید اما از شکاف‌های طبیعی صخره‌ها نیز برای آشیان کردن استفاده می‌نماید. دارکوب سفید ۳ تا ۴ تخم می‌گذارد و جوجه‌ها ۳۶ روز پس از سر درآوردن از تخم لانه را ترک می‌کنند.

نگارخانه [ویرایش]

دارکوب سفید

دارکوب سفید

________________________________

ش به: ناوبری، جستجو

دارکوب کاکل‌دار

دارکوب کاکل‌دار نر
وضعیت بقا
کمترین نگرانی (IUCN 3.1)
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرندگان
راسته:	دارکوب‌سانان
تیره:	دارکوبان
سرده:	Dryocopus
گونه:	D. pileatus
نام علمی
*Dryocopus pileatus* (لینه، ۱۷۵۸)

دارکوب کاکل‌دار (نام علمی: Dryocopus pileatus) گونه‌ای دارکوب بسیار بزرگ است که در آمریکای شمالی زندگی می‌کند.

محتویات

[نهفتن]

مشخصات [ویرایش]

دارکوب‌های کاکل‌دار بالغ طولی بین ۴۰ تا ۴۹ سانتی‌متر و و وزنی بین ۲۵۰ تا ۳۵۰ گرم دارند. اکثراً پرهایشان سیاهرنگ بوده و تنها به هنگام پرواز است که بخش سفیدرنگ زیر بال‌هایشان نمایان می‌شود. این پرندگان تاجی قرمزرنگ بر روی سرشان دارند و خطی سفید تا به پایین کناره‌های گلویشان کشیده شده است. در پرندگان نر بالغ خطی قرمز از منقار تا گلویشان کشیده شده و بخش جلویی تاجشان نیز قرمزرنگ است در صورتی‌که این قسمت‌ها در پرندگان مادهٔ بالغ سیاهرنگ می‌باشد.

تنها پرندگان آمریکای شمالی که از نظر اندازه و رنگ‌بندی به دارکوب کاکل‌دار شباهت دارند دارکوب منقار عاجی و دارکوب امپریال هستند که زیستگاه اولی جنوب ایالات متحده آمریکا و کوبا بوده و زیستگاه دومی مکزیک است و چنین می‌نماید که هر دو پرنده - بر خلاف دارکوب کاکل‌دار - یا به شدت نادر هستند و یا اینکه نسلشان منقرض شده باشد.

پراکندگی و زیستگاه [ویرایش]

مناطق جنگلی با درختان بزرگ کانادا، شرق ایالات متحده و بخش‌هایی از سواحل این کشور در اقیانوس آرام، زیستگاه و مکان‌های تولید مثل دارکوب کاکل‌دار را تشکیل می‌دهد. این پرنده معمولاً با حفر کردن سوراخی بزرگ در تنهٔ درختان مرده برای خود آشیانه‌ای جادار می‌سازد و اغلب همین عمل را در سال‌های بعد نیز تکرار می‌کند. این کار او سبب می‌شود تا زیستگاهی مناسب برای دیگر پرندگان حفره‌نشین نیز محیا گردد.

دارکوب‌های کاکل‌دار معمولاً پرندگانی یکجاساکن بوده و دست به مهاجرت فصلی نمی‌زنند.

تغذیه [ویرایش]

حشرات، بویژه لارو سوسک‌ها و مورچه‌های نجار، غذای اصلی این پرندگان را تشکیل می‌دهد. آنها در جستجوی حشرات سوراخ‌هایی بزرگ و تقریباً مستطیل‌شکل را در تنهٔ درختان ایجاد کرده و بدین وسیله آنها را شکار می‌کنند. این پرنده همچنین از میوه‌ها، سته‌ها و مغز‌ها نیز تغذیه می‌کند.

رفتارشناسی و تولید مثل [ویرایش]

آوای دارکوب کاکل‌دار همچون خنده‌ای دیوانه‌وار است و صدای نوک‌زدنش به درختان گاه آنقدر بلند است که به نظر می‌رسد کسی دارد با چکش بر درخت می‌کوبد. این پرنده جنگل‌های قدیمی را برای زیستن ترجیح می‌دهد اما در عین حال به زندگی در پارک‌هایی با پوشش انبوه درختان نیز خو گرفته است.

دارکوب کاکل‌دار هرساله و در فصل تولید مثل با سوراخ کردن درختان لانه‌ای تازه برای خود می‌سازد تا جوجه‌هایش را در آن پرورش دهد. پرندهٔ نر درماه آوریل، ساخت لانه را آغاز کرده و با آن پرندهٔ ماده را برای جفت‌گیری جذب می‌نماید. این دارکوب‌ها پس از تخم‌گذاری و پرورش جوجه‌هایشان لانه را ترک کرده و سال بعد نیز به آن مراجعت نخواهند نمود. این لانه-حفره‌های به حال خود رها شده نیز به نوبهٔ خود، خانه‌ای مناسب را در سال‌های آتی برای بسیاری از دیگر پرندگان جنگلی آوازخوان به‌وجود می‌آورند.